یڪ روز بہ انتظار تو مے میرم در حسرت روزگار تو مے میرم گفتی ڪہ قرار است بیایے ، پس ڪے؟ آخر سر این قرار تو مے میرم ? اللّٰهُمَّ عَجِّلْ لِوَليِّٖكَ الْفَرَج ?
سر تا پایم را خلاصه کنند می شوم “مشتی خاک” که ممکن بود “خشتی” باشد در دیوار یک خانه یا “سنگی” در دامان یک کوه یا قدری “سنگ ریزه” در انتهای یک اقیانوس شاید “خاکی” از گلدان یا حتی “غباری” بر پنجره اما مرا از این میان برگزیدند : برای” نهایت” برای” شرافت” برای” انسانیت” و پروردگارم بزرگوارانه اجازه ام داد برای : ” نفس کشیدن ” ” دیدن ” ” شنیدن ” ” فهمیدن ” و ارزنده ام کرد بابت نفسی که در من دمید من منتخب گشته ام : برای” قرب ” برای” رجعت ” برای” سعادت ” من مشتی از خاکم که خدایم اجازه ام داده: به” انتخاب ” به” تغییر ” به” شوریدن ” به” محبت ” وای بر من اگر قدر ندانم…
?جمعه یعنی عطر نرگس در هوا سر میکشد ?جمعه یعنی قلب عاشق سوی او پرمیکشد ?جمعه یعنی روشن از رویش بگردد این جهان ?جمعه یعنی انتظار مَهدی صاحب زمان السلام علیک یامهدی‹ع›
امام علی علیه السلام فرمودند :
اِبنُ آدمَ أشبَهُ شَىءٍ بِالمِعیارِ ، إمّا ناقِصٌ بِجَهلٍ أو راجِحٌ بِعِلمٍ؛
آدمیزاده ، شبیه ترین چیز به ترازوست : یا با نادانى سبُک شود و یا به دانش ، سنگین گردد.
گزیده تحف العقول، ح 500071